บทที่ 114 — มอนสเตอร์เงา

เบลซ

“แกกล้าดียังไง!” ผมคำราม เสียงของผมสั่นสะเทือนต้นไม้รอบตัวเรา กำปั้นของผมบีบแน่นจนคิดว่ามันอาจจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เอลารายังคงนอนนิ่งอยู่ตรงนั้น เลือดชุ่มชุดของเธอ ท้องของเธอที่นูนเด่นขึ้นมาเพราะมีชีวิตน้อยๆ อยู่ในนั้น เธอไม่ขยับ

ลินดา หรือไม่ว่าจะเป็นตัวอะไรก็ตามที่เข้าสิงร่างเธอ ยืนตระหง่านและเ...